فهرست مطالب

دیابت و متابولیسم ایران - سال شانزدهم شماره 2 (پیاپی 72، آذر و دی 1395)

مجله دیابت و متابولیسم ایران
سال شانزدهم شماره 2 (پیاپی 72، آذر و دی 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/10/15
  • تعداد عناوین: 6
|
  • محبوبه هادی زاده، سحر ملزمی*، میترا باقری، محسن امینیان صفحات 77-84
    مقدمه
    در صورت صدمه به پوست، اپیدرم از بین می رود که به این از هم گسیختگی ساختمان بدن، زخم اطلاق می شود که در بیماران دیابتی شایع می باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر عصاره ی الکلی سیاه دانه بر روی ترمیم زخم های دیابتی موش صحرائی نر نژاد ویستار می باشد.
    روش ها
    در این مطالعه 48 سر موش نر نژاد ویستار به 4 گروه (کنترل، شم، کنترل منفی، کنترل مثبت) تقسیم گردیدند. در گروه های مورد آزمایش زخمی به مساحت 3 سانتی متر مربع در سمت چپ ستون فقرات ایجاد کردیم. روند ترمیم زخم به صورت ماکروسکوپی و میکروسکوپی بررسی شد.
    یافته ها
    زخم گروه های دیابتی شده با استرپتوزوسین در مقایسه با گروه سالم ترمیم دیرتری نشان داد و التیام زخم در گروه های تجربی (کنترل منفی و مثبت) تیمار شده با عصاره ی سیاه دانه نسبت به گروه کنترل از سرعت بیشتری برخوردار بود.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد که عصاره ی الکلی سیاه دانه موجب تسریع ترمیم زخم های پوستی نمونه های سالم و دیابتی می شود.
    کلیدواژگان: ترمیم زخم، عصاره ی الکلی سیاه دانه، موش صحرایی دیابتی
  • فهیمه کاظمی *، صالح زاهدی اصل صفحات 85-93
    مقدمه
    اخیرا نقش اپلین در التهاب مشخص شده است، ولی اثر سایتوکاینی اپلین ناشی از تمرین ورزشی در وضعیت دیابت بررسی نشده است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر ضد التهابی 8 هفته تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی اپلین موش های صحرایی نر دیابتی بود.
    روش ها
    تعداد 28 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به طور تصادفی به 3 گروه غیر دیابتی (9 سر)، دیابتی کنترل (9 سر) و دیابتی تمرین (10 سر) تقسیم شدند. دیابت نوع دو با تجویز درون صفاقی نیکوتین آمید (95 میلی گرم/ کیلوگرم وزن بدن) و استروپتوتوزوسین (60 میلی گرم/ کیلوگرم وزن بدن) القاء شد. گروه تمرین، 8 هفته روی نوارگردان به طور فزاینده با سرعت 24 متر بر دقیقه، به مدت 45 دقیقه و شیب 5 درصد دویدند. پس از تمرین، غلظت پلاسمایی گلوکز، انسولین، فاکتور نکرروز تومور-آلفا (TNF-α) و اپلین اندازه گیری و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) محاسبه شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها استفاده و سطح معنی داری 05/0P< در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نتایج تحقیق، کاهش معنی دار غلظت پلاسمایی گلوکز و انسولین و TNF-α و HOMA-IR گروه دیابتی تمرین را نسبت به گروه دیابتی کنترل، افزایش معنی دار غلظت پلاسمایی اپلین گروه دیابتی تمرین را نسبت به گروه غیردیابتی و دیابتی کنترل و ارتباط منفی معنی دار بین غلظت پلاسمایی اپلین و TNF-α گروه دیابتی تمرین را نشان داد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد 8 هفته تمرین هوازی با بهبود حساسیت به انسولین و کاهش التهاب می تواند غلظت پلاسمایی اپلین موش های صحرایی نر دیابتی را افزایش دهد.
    کلیدواژگان: سایتوکاین، اپلین، دیابت نوع دو، تمرین هوازی
  • صهبا آرین دوست *، پروانه نظرعلی، رزیتا فتحی، فرشاد صحبت زاده صفحات 95-102
    مقدمه
    دیابت با طیف گسترده ای از عوارض مخرب از جمله زخم پای در حال پیشرفت همراه است. زخم پای دیابتی عامل ناتوانی در بیماران دیابتی به حساب می آید و علی رغم پیشرفت هایی که در زمینه ی تشخیص و درمان دیابت انجام گرفته، تاکنون معضل پای دیابتی رفع نشده است. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرین استقامتی و پلاسمای سرد بر بهبود زخم موش های صحرایی دیابتی بود.
    روش ها
    بدین منظور 25 سر موش ویستار نر به 5 گروه شامل: کنترل، کنترل دیابتی، تمرین+دیابت، پلاسما+دیابت و پلاسما+تمرین+دیابت تقسیم شدند. القای دیابت با یک بار تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان 40 میلی گرم بر هر کیلوگرم وزن بدن انجام شد. ایجاد زخم با پانچ 4 میلی متری انجام شد. بعد از برنامه ی آشنایی، گروه های تمرینی پروتکل تمرینی شامل 60 دقیقه دویدن بر روی تردمیل با سرعت 25 متر بر دقیقه، 5 روز در هفته به مدت 4 هفته را انجام دادند. تابش پلاسما نیز بر روی زخم در طی 8 نوبت انجام گرفت. عکس برداری از محل زخم با دوربینDino-Lite انجام شد و تغییرات مساحت زخم ها با استفاده از نرم افزار Auto CAD بررسی شد. سطح معنی داری آماری 05/0≥P در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    یافته ها نشان داد که اثر یک دوره تابش پلاسمای سرد (069/0=P) و تمرین استقامتی (061/0=P) به صورت جداگانه بر بهبود زخم موش های دیابتی معنی دار نشد. ولی یک دوره تمرینات استقامتی و پلاسمای سرد تواما بر بهبود زخم موش های دیابتی اثر معنی داری دارد (001/0=P).
    نتیجه گیری
    این برای اولین بار است که از تمرین استقامتی و پلاسمای سرد تواما برای بهبود زخم دیابت استفاده می شود و این دو با هم به طور قابل توجهی موجب تسریع روند بهبود زخم در موش های دیابتی گردید.
    کلیدواژگان: تمرین استقامتی، پلاسمای سرد اتمسفری، زخم دیابت
  • الهام نارمکی، فریده شیراسب، مصطفی قربانی، گیتی ستوده* صفحات 103-110
    مقدمه
    ناامنی غذایی از مقوله هایی است که تاثیر جدی بر وضعیت تغذیه ی افراد جامعه به جای می گذارد. با توجه به اینکه تاکنون هیچ مطالعه ای ارتباط بین اجزای ترکیب بدن با امنیت غذایی را نسنجیده است، هدف از این مطالعه تعیین ارتباط امنیت غذایی با اندازه های تن سنجی، ترکیب بدن و فشار خون در زنان تهرانی می باشد.
    روش ها
    در این مطالعه ی مقطعی توصیفی - تحلیلی 397 خانم سالم بزرگسال تهرانی به طور تصادفی از باشگاه های شهرداری مناطق تهران انتخاب شدند. وضعیت امنیت غذایی توسط پرسش نامه ی 18 گویه ای امنیت غذایی USDA خانوار سنجیده شد. قد، وزن و فشارخون براساس روش های استاندارد و اجزای ترکیب بدن هر فرد توسط دستگاه BIA اندازه گیری شد.
    یافته ها
    شیوع ناامنی غذایی در افراد مورد بررسی 4/54 درصد بود. در مقایسه با خانوارهای امن غذایی، افراد با ناامنی غذایی به طور معنی داری چاقی عمومی و مرکزی بیشتری داشتند. همچنین بیشتر افراد با فشار خون بالا در گروه با ناامنی غذایی قرار داشتند و ارتباط بین فشارخون و امنیت غذایی از نظر آماری معنی دار است. متغیرهای ترکیب بدن و فشار خون سیستولی و دیاستولی زنان در گروه با ناامنی غذایی نسبت به زنان در گروه با امنیت غذایی به طور معنی داری بیشتر است.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که ناامنی غذایی به طور معنی داری با چاقی، توده ی چربی و توده ی چربی احشایی بیشتر و فشارخون بالاتر ارتباط مستقیم دارد. لذا برنامه ریزان باید به کاهش ناامنی غذایی در جامعه به ویژه زنان از طریق بهبود وضعیت اقتصادی و اصلاح الگوهای غذایی خانوار توجه داشته باشند.
    کلیدواژگان: ناامنی غذایی، امنیت غذایی، خانواده، ترکیب بدنی، چاقی
  • رحمان سوری *، نیکو خسروی، شقایق جعفرپور، اعظم رمضان خانی صفحات 111-120
    مقدمه
    التهاب نقش مهمی در فرایندهای مقاومت به انسولین ایفا می کند و به نظر می رسد واسطه های شیمیایی مانند کمرین در مقاومت به انسولین نقش محوری دارند. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه ی آثار فعالیت هوازی و محدودیت کالریک بر سطوح سرمی کمرین و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو می باشد.
    روش ها
    در این مطالعه ی نیمه تجربی، 30 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع دو (میانگین سن 4/5±3/49 سال؛ وزن3/7±8/78 کیلوگرم) در این پژوهش شرکت نمودند و به طور تصادفی به سه گروه محدودیت کالریک (گروه تجربی1)، فعالیت هوازی به همراه محدودیت کالریک (گروه تجربی2) و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 1 از یک رژیم غذایی با 25% محدودیت کالریک به مدت 12 هفته استفاده نمودند. آزمودنی های گروه تجربی 2 نیز از یک برنامه ی تمرینی شامل فعالیت هوازی و دویدن بر روی تردمیل و 50% محدودیت کالریک برنامه ی رژیم غذایی گروه تجربی 1 به صورت ترکیبی استفاده نمودند (5/12% افزایش هزینه ی انرژی و 5/12% محدودیت کالریک). قبل و پس از 12 هفته، خونگیری به منظور اندازگیری کمرین، اینترلوکین 6، گلوکز و انسولین انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی زوجی و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معناداری (05/0P<) تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    یافته ها نشان داد که نمایه ی توده ی بدنی (BMI)، نسبت دور کمر به دور لگن (WHR)، شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) و اینترلوکین6 در همه ی گروه های تجربی کاهش معناداری داشت (05/0P<). نتایج حاکی از کاهش معنادار سطوح کمرین در گروه های تجربی 1 (001/0P=) و 2 بود (001/0P=). بین تغییرات کمرین با تغییرات BMI، HOMA-IR، WHR و اینترلوکین6، همبستگی معناداری مشاهده گردید (05/0P<).
    نتیجه گیری
    با توجه به رابطه ی کمرین با مقاومت به انسولین و نیز تاثیرپذیری آن ها از تمرین هوازی و محدودیت کالریک، ممکن است، کاهش سطوح آن نقش ویژه ای در کاهش مقاومت به انسولین، ایفا نماید.
    کلیدواژگان: کمرین، محدودیت کالریک، فعالیت هوازی، مقاومت به انسولین
  • وحید ملکی، محمدرضا مهاجری تهرانی، احسانه طاهری، مصطفی قربانی، محسن صدیقیان، سعید حسینی* صفحات 121-130
    مقدمه
    متابولیسم استراحت مهم ترین عامل تعیین کننده در سوخت و ساز بدن است. به گونه ای که کاهش آن می تواند باعث چاقی و افزایش توده ی چربی بدن شود. کم کاری آشکار تیروئید با متابولیسم استراحت پایین همراه است که با دریافت دارو میزان آن افزایش یافته و به حالت نرمال بر می گردد. در این میان گروهی از بیماران با وجود دریافت دارو و نرمال شدن سطح سرمی TSH و هورمون های تیروئید، همچنان از باقی ماندن علائم بالینی کم کاری تیروئید شکایت می کنند. هدف از انجام این پژوهش پی بردن به این موضوع است که آیا بیماران با علائم بالینی بهبود نیافته دارای متابولیسم استراحت و ترکیب بدن متفاوتی در مقایسه با گروه با علائم بالینی بهبود یافته هستند یا خیر؟
    روش ها
    این مطالعه مقطعی از نوع مقایسه ای می باشد که بر روی 100 بیمار زن مبتلا به کم کاری آشکار تیروئید و تحت درمان با لووتیروکسین انجام شد. بیماران شامل 2 گروه 50 نفری با و بدون علائم بالینی بودند. بیماران از نظر سن، سیکل قاعدگی و نمایه ی توده ی بدنی همسان شدند. 2 گروه از نظر پارامترهای تن سنجی، متابولیسم استراحت، ترکیب بدن، هورمون های تیروئیدی، پروفایل لیپیدی و رژیم غذایی با یکدیگر مقایسه شدند.
    یافته ها
    میانگین متابولیسم استراحت و مقادیر تعدیل شده ی آن برای وزن در گروه دارای علائم به طور معناداری پایین تر بود ولی شکل مقادیر تعدیل شده ی آن برای توده ی بدون چربی بدن (FFM) و FT3 تفاوت معناداری بین 2 گروه نشان نداد. میزان توده ی چربی بدن (FM) در گروه دارای علائم بالاتر بود. اما درصد توده ی چربی بدن و توده ی بدون چربی بدن (FFM) بین 2 گروه تفاوت معناداری نداشت. سطح سرمی TSH ، TT4 ، FT4 ، TT3 ، FT3، کلسترول توتال، HDL ،LDL تفاوت معناداری بین 2 گروه نداشت. سطح سرمی تری گلیسرید در گروه دارای علائم به طور معنا داری بیش تر از گروه فاقد علائم بالینی بود.
    نتیجه گیری
    در گروه دارای علائم بالینی میزان متابولیسم استراحت کم تر بود و میزان توده ی چربی بدن و سطح سرمی تری گلیسرید نسبت به بیماران فاقد علائم بالاتر می باشد.
    کلیدواژگان: میزان متابولیسم استراحت، ترکیب بدن، کم کاری تیروئید، علائم بالینی
|
  • Mahbobeh Hadizadeh, Sahar Molzemi *, Mitra Bagheri, Mohsen Aminiyan Pages 77-84
    Background
    In the event of damage to the skin, the epidermis of which goes to the disintegration of the body, is a wound that is common in diabetics. The purpose of this study was to evaluate Effect of alcohol extract of Nigella Sativa on wound healing in diabetic male rats
    Methods
    In this study 48 male Wistar rats were divided into 4 groups (control, sham, experimental, empirical two) were tested. The extra pawn injured area of 3 cm to the left of the spine created. Wound healing was examined macroscopically.
    Results
    The streptozocin diabetic wound healing compared to the control group later showed and wound healing in experimental groups treated with alcohol extract of Nigella Sativa was faster than the control group.
    Conclusion
    The results showed that the alcohol extract of Nigella Sativa skin accelerate wound healing in normal and diabetic samples.
    Keywords: Healing, Alcohol extract of Nigella Sativa, Diabetic rats
  • Fahimeh Kazemi *, Saleh Zahedi Asl Pages 85-93
    Background
    Recently the role of apelin in inflammation has been known. However, the effect of exercise training-induced cytokine apelin in diabetes status hasn’t been investigated. The purpose of this study was to determine the atni-inflammation effect of 8-week aerobic training on apelin plasma concentration in diabetic male rats.
    Methods
    Twenty eight diabetic male Wistar rats were randomly divided into 3 groups: Non-diabetic (n=9), control diabetic (n=9) and trained diabetic (n=10). Type 2 diabetes was induced by intraperitoneal injection of nicotinamide (95 mg/kg body weight) and streptozotocin (60 mg/kg body weight). The training group ran 8-week on treadmill progressively for 45 min at a speed of 24 m/min and a 5% grade. After the training, plasma concentrations of glucose, insulin, TNF-α and apelin were measured and HOMA-IR was calculated. One-way analysis of variance (ANOVA) and Pearson’s correlation was used for analyzing data. P
    Results
    Results showed a significant decrease in plasma concentrations of glucose, insulin and TNF-α and HOMA-IR in trained diabetic vs control diabetic group, a significant increase in plasma concentration of apelin in trained diabetic group vs non-diabetic and control diabetic group and a significant negative correlation between plasma concentrations of apelin and TNF-α in trained diabetic group.
    Conclusion
    It appears that 8-week aerobic training by improvement of insulin sensitivity and decrease of inflammation can increase plasma concentration of apelin in diabetic male rats.
    Keywords: Cytokine_Apelin_Type 2 Diabetes_Aerobic Exercise
  • Sahba Aryandoost *, Parvaneh Nazarali, Rozita Fathi, Farshad Sohbatzadeh Pages 95-102
    Background
    Diabetic foot wound considered as cause of disability in diabetic's patients. And despite the progress made in the diagnosis and treatment of diabetes, since diabetic foot problem has not been resolved. The aim of this study was to investigate the effect of endurance training and cold plasma on wound healing in diabetic rats.
    Methods
    25 male Wistar rats were divided randomly into 5 groups (n=5). The once injected intraperitoneally with a concentration of 40mg/kg of body weight was taken. 4mm punch biopsy wounds were used to create skin wound. The exercise protocol, consists of 60minutes of running on a treadmill at a speed of 25m/min, 5days a week for 4times in a week. The whole process of plasma irradiation on wound took over 8times at each of the plasma samples for 10 minutes under direct radiation at a distance of 20 mm from the tip, respectively. The wound picture was taken with the camera Dino-Lite. Given the normal distribution of data to test hypotheses of parametric tests one-way ANOVA and repeated measure ANOVA were used to determine differences (P≤ 0.05).
    Results
    The findings showed that the difference between exercise瘦魺힬 group and Ctrl瘦魺힬 group wasn’t significant. In addition, the difference between plasma瘦魺힬 group and Ctrl瘦魺힬 group wasn’t significant. However, the significant difference was between plasma뚶ꊞ⧠律驭 group and Ctrl瘦魺힬 group.
    Conclusion
    This is the first time that the combination of exercise and cold plasma used for wound healing in diabetes and have significantly accelerated wound healing in diabetic mice.
    Keywords: Endurance exercise, Cold atmospheric plasma, Diabetic wound
  • Elham Narmaki, Farideh Shirasb, Mostafa Qorbani, Gity Sotoudeh * Pages 103-110
    Background
    Household food insecurity is defined as limited or uncertain access to nutritionally adequate and safe food or limited ability to obtain foods in socially acceptable ways. The association between food security and obesity had been investigated before but so far, its association with body composition has not been investigated. Therefore, the aim of this study was to investigate the relationship between Food security with anthropometric measurements, body composition and blood pressure in women attending the sport clubs of municipality in west of Tehran.
    Methods
    This cross-sectional survey was conducted in 397 randomly selected healthy women from 14 sport clubs dependent to mayoralty in North West, South West and West of Tehran. To determine the food security, USDA food insecurity (18-item scale) was used. Weight, height, waist circumference (WC), systolic and diastolic blood pressure (SBP, DBP) were measured according to standard protocols Body composition was measured using body impedance analyzer (BIA). Socio-demographic and socioeconomic status were recorded. Data analysis included chi-square test, ANOVA test and multivariate analyses of variance.
    Results
    The prevalence of food insecurity in subjects was 54.4% that 45.3% were food insecure without hunger, and 9.1% were food insecure with moderate and severe hunger. Compared to food secure households, people with food insecurity significantly had more general obesity (Body Mass Index > 30kg/m2) and central obesity (Waist > 80 cm) (P-value
    Conclusion
    The results of this study showed that food insecurity was significantly associated with obesity, fat mass, visceral fat mass and blood pressure.
    Keywords: Food insecurity, Food security, Households, Body composition, Obesity
  • Rahman Soori *, Nikoo Khosravi, Shaghayegh Jafarpour, Azam Ramezankhani Pages 111-120
    Background
    Inflammation plays an essential role in the insulin resistance process, and chemokines, such as chemerin, seem to play a pivotal role in the pathogenesis of insulin resistance. The aim of this study was to compare the effects of aerobic exercise and caloric restriction on chemerin levels and insulin resistance index in women with type 2 diabetes.
    Methods
    In a quasi-experimental study, 30 type 2 diabetes women were recruited (Mean age: 49.3±5.4 yr; weight: 78.8±7.3kg). Subjects randomly were divided into three groups: caloric restriction (experimental group 1 or CR), aerobic exercise with caloric restriction (experimental group 2 or EX) and control group. In CR group, subjects follow a diet with 25% caloric restriction for 12 weeks. Subjects in CR group used a training program including aerobic exercise and running on treadmill and diet with 50% caloric restriction of CR group (12.5% caloric restriction.5% increase in energy expenditure). Before and after 12 weeks, blood sampling for measurement of chemerin, IL-6, glucose and insulin was carried out. Data were analyzed by paired sample t-test and one way ANOVA at significant level of p
    Results
    Results showed that body mass index (BMI), waist to hip ratio (WHR), insulin resistance index (HOMA-IR) and interleukin6 decreased significantly in experimental groups. chemerin levels were increased significantly in CR (P=0.001) and EX groups (P=0.001). Significant correlation were seen between changes of chemerin with changes of BMI, WHR, HOMA-IR and interleukin6 (P
    Conclusion
    According to the relationship between chemerin and insulin resistance and also, its effectiveness of aerobic exercise and caloric restriction, decreased levels of chemerin may play a special role in reduction of insulin resistance.
    Keywords: Chemerin, Caloric restriction, Aerobic exercise, Insulin resistance
  • Vahid Maleki, Mohammad Reza Mohajeri Tehrani, Ehsaneh Taheri, Mostafa Qorbani, Mohsen Sedighiyan, Saeed Hoseini * Pages 121-130
    Background
    The major cause of obesity is an imbalance between energy intake and energy expenditure and resting energy expenditure (REE) is the most important determining factor in metabolism because it can reduce obesity and body fat mass gain. Overt hypothyroidism is associated with a lower resting energy expenditure (REE). With treatment, the resting energy expenditure (REE) will be normal. But a group of patients with treatment and normal serum level of TSH and thyroid hormones, Continue to complain of the lack of improvement of Clinical signs of overt hypothyroidism. This study is designed whether patients that have Clinical signs of overt hypothyroidism in compared with patients without Clinical signs, resting metabolic rate, body composition and lipid profile are different or not.
    Methods
    This study is a descriptive and comparative study on 100 women with overt hypothyroidism are treated with levothyroxine. The patients were divided into 2 groups of 50 patients with and without clinical signs. All patients were matched for age and BMI and menstrual cycle. 2 groups regarding anthropometric measurements, resting energy expenditure (REE), body composition, thyroid hormones, lipid profile and diet were compared with each other.
    Results
    The average resting energy expenditure (REE) and adjusted of it for weight was significantly lower in the group with Clinical signs (Pvalue
    Conclusion
    Patients with Clinical signs, lower resting energy expenditure (REE) and fat mass (FM) and triglycerides blood (TG) is higher than in patients without Clinical signs.
    Keywords: Resting energy expenditure (REE), Body composition, Overt hypothyroidism, Clinical signs